Refleksi 2 - PPSMI

Salam bahagia, Saya membuat pencerapanan pengajaran seorang guru sains yang mengajar Tahuan Empat di sebuah sekolah kebangsaan kawasan pedalaman, Jertih, Terengganu. Guru cuba menggunakan bahasa Inggeris sebanyak mungkin semasa mengajar. Namun murid tidak dapat memahaminya, lalu guru selang-selikan dengan bahasa Melayu. Kaedah yang beliau gunakan ialah dengan memulakan penerangan dalam bahasa Inggeris dan diikuti dengan bahasa Melayu (dwi bahasa). Ini menyebabkan peranan beliau seolah-olah mengajar bahasa Inggeris dan melakukan penterjemahan. Suasana pembelajaran menjadi tidak tenang dan murid kelihatan keliru disebakan tidak faham apa yang diajar oleh guru. Walaupun pada permulaan pencerapan, telah dijelaskan kepada guru supaya melakukan amalan yang beliau gunakan sebelum ini, namun guru kelihatan seolah-olah masih mahu mencuba menggunakan bahasa Inggeris untuk mengajar. Semasa memberi latihan dalam kumpulan kecil, guru mendapati muridnya tidak faham apa yang diajar, lalu beliau penjelasaan dalam bahasa Melayu sepenuhnya. Mereka berbincang sesama sendiri semasa menjalankan aktiviti yang disediakan oleh guru dalam bahasa Melayu sepenuhnya. Saya berpendapat perkara ini tidak harus berlaku sekiranya kita ingin murid-murid menguasai isi kandungan pelajaran yang diajar dalam bahasa Inggeris. Sekiranya mereka menggunakan bahasa Inggeris semasa perbincangan aktiviti pembelajaran, maka kejayaan PPSMI akan menjadi kenyataan. Semasa menjawab soalan ujian sains yang diedarkan oleh pengkaji (sepenuhnya dalam bahasa Inggeris), saya mendapati murid-murid tidak dapat memahami kata kunci yang mudah seperti ’identify’, ’statement’, ’disperse’, ’characteristics’, ’classified’, ’toasting bread’, ’transformation’ dan lain-lain. Ini menyebabkan mereka tidak dapat menjawab soalan-soalan dengan baik. Faktor persekitaran didapati memainkan peranan utama terhadap penguasaan bahasa Inggeris dalam kalangan murid-murid ini. Contohnya, mereka jarang melihat atau menggunakan pembakar roti (toaster), maka mereka tidak dapat mengagak apakah maksudnya ’toasting bread’ walaupun mereka tahu ’bread’ adalah roti. Ini adalah kerana mereka jarang bersarapan atau makan roti bakar atau menggunakan ’toaster’ untuk membakar roti. Saya merasa amat kasihan kepada murid-murid ini kerana mereka terpaksa belajar sesuatu yang agak sukar dalam bahasa yang mereka sendiri sukar fahami atau kuasai. Saya terfikir mengapakah terjadi begini sedangkan mereka mengikuti mata pelajaran bahasa Inggeris dengan tempoh waktu yang begitu sesuai. Sudah tiba masanya (agaknya) pengajaran dan pembelajaran bahasa Inggeris di sekolah-sekolah kebangsaan diperbaiki daripada segi pendekatannya (mungkin juga kurikulumnya perlu dirombak semula). Vokabulari murid-murid ini begitu terbatas sekali, perkataan yang begitu mudah dan sering digunakan dalam percakapan harian pun tidak dapat dikuasai, tambahan pulak perkataan yang digunakan dalam pembelajaran mata pelajaran Sains. Sudah menjadi pengetahuan umum bahawa mata pelajaran Sains dan Matematik adalah mata pelajaran yang sukar dikuasai oleh murid-murid di negara kita, sejak dahulu kala lagi (adakah salah pernyataan saya ini?) Keseluruhannya, guru didapati kurang berkeyakinan menggunakan bahasa Inggeris dalam pengajaran, walaupun beliau adalah seorang guru berijazah yang berkelulusan dalam bidang kejuruteraan. (Beliau menceburi bidang perguruan setelah mendapati bidang yang beliau ceburi selama tiga tahun tidak terjamin (job secure)) Lalu beliau memohon untuk mengikuti Kursus Perguruan Lepas Ijazah (KPLI) di sebuah maktab perguruan. Luahan hati beliau lagi... Guru berijazah diberikan elaun (BISP) untuk mengajar Sains dan Matematik dalam bahasa Inggeris adalah 5% daripada gaji pokok, sedangkan bagi guru-guru tidak berijazah pula diberikan 10% daripada gaji pokok. Adakah ini wajar? Mengikut pandangan seorang guru berijazah (sekolah menengah), mereka lebih sukar melaksanakan tugas ini berbanding guru tidak berijazah (sekolah rendah), lalu kenapa mereka diberikan kadar elaun yang berbeza? Saya mohon pandangan/pendapat daripada pembaca sekiranya fakta ini tidak benar dan kewajaran perbezaan peratus elaun (BISP) tersebut. Peratus bahasa Melayu yang digunakan sepanjang sesi pengajaran ialah 80% , manakala bahasa Inggeris pula 20%. Bahasa Melayu yang digunakan adalah loghat tempatan (Kelantan). Berjumpa lagi dalam refleksi seterusnya...