Nabi Sulaiman telah berjumpa dengan seekor semut yang hidup di atas batu yang kerig dan sukar untuk mendapatkan makanan, lalu Nabi Sulaiman bertanya kepada semut tersebut bagaimana ia boleh mencari makanan dan berapa banyak yang boleh dimakan dalam sebulan. Maka semut menjawab ia memerlukan hanya sebiji gandum sahaja sebulan. Lalu Nabi Sulaiman pun memberikan semut tersebut sebiji gandum yang diletakkan bersama semut tersebut di dalam sebuah bekas yang tertutup.
Selepas sebulan, beliau datang melihat semut tersebut dan mendapati semut itu hanya memakan separuh sahaja daripada sebiji gandum yang diberikan. Nabi Sulaiman bertanya kepada semut kenapa dia tidak makan habis sebiji gandum yang telah diberikan kepadanya. Semut menjawab bahawa dia akan makan sebiji gandum apabila ia sendiri yang mencarinya di atas batu tersebut dan apa yang diperolehi itu adalah rezeki daripada Allah swt. Dia yakin akan rezeki daripada Allah walau pun di atas batu dan dia sendiri yang berusaha mencarinya.
Tetapi jika rezeki itu diberikan oleh orang lain (yakni Nabi Sulaiman), semut itu tidak yakin rezeki itu akan diberikan lagi (datang menziarahi dia lagi untuk membawa rezeki yang seterusnya) sebab diletakkan dalam bekas yang bertutup dan dia tidak dapat berusaha sendiri. Namun dia tidak yakin untuk bergantung kepada Nabi Sulaiman di atas rezeki yang akan diperolehi kelak, maka dia hanya makan separuh sahaja, supaya dapat bertahan sehingga dua bulan.
Apakah nilai moral yang dapat dipelajari disebalik cerita ini?
No comments:
Post a Comment